Erik Kok van 1984 to heden in het kort.

Heb in 1984 de zeevaartschool te vlissingen verlaten. Dit nadat het eindresultaat van het hoofdvak, stoom, op het eindrapport met 2 vermenigvuldigd werd. Zo eindigde ik met 2x een cijfer 4.Toendertijd probeerde ik dat nog aan te vechten met de Heer Kubbers,  Echter helaas zonder succes.

In 1984 ben ik toen begonnen bij een bedrijf, wat bulkschepen lostte en opzaktte, dit terwijl zo'n schip langszij lag. Dit gebeurde meestal in moeilijk toegankelijke, en onderontwikkelde locaties. Dit bracht mij in velerlei landen en havens. Gedurende deze periode heb ik veel technische en logistieke ervaringen opgedaan op het gebied van bulkoverslag. Ben nadien en met deze ervaringen, uiteindelijk technish Directeur geworden bij dit bedrijf.

In 1991 kwam er een kans om een management contract op te zetten voor de overslag van granen en kunstmesten in Tanzania in samenwerking met de haven autoriteiten van Dar es Salaam.

Vanaf 1993 ging dit lopen en in 1998 werd ik de project executive. De  scheeps los projecten, stuurde ik aan vanuit Londen.

In 1998 werd ik het reizen moe. Tevens kreeg ik de mogelijkheid om een van de “groups” bedrijfjes in Tanzania te gaan leiden, vandaar dat ik mezelf naar Tanzania verplaatste. Echter kwam dit in 2003 tot een einde.

Ik ben in 1998 ook mijn vrouw Mari tegen gekomen, Mari is een Finse en werkte toen ook in Tanzania, dit voor de Wereld Voedsel Organisatie van de UN. (WFP). Wij zijn in 1998 getrouwd en in 2000, is onze zoon Max geboren, dit in London, en in 2001 onze dochter Xandra, geboren in Helsinki.

In 2003 leek ons Tanzania verhaal tot een einde te komen. Wij zijn toen ons eigen bedrijfje begonnen. Dit is nu uit gegroeid naar een stevadoors bedrijf, wat nu op jaarlijkse basis zo'n 1 miljoen Mtn overslaat, verder met een opslag loods voor stortgoed van 25,000 mtn en met een scheeps bevooradings bedijf. (ships Chandelling).

Ook hier is weer verandering in gekomen. Dit bedrijf overgedragen. En we gaan ons nu meer richten op levensgenieten. Onze passie is zeilen.

Groetjes 

Erik Kok

Tanzania & Mauritius

Executive Director at African Ports & Corridors Holding

LEVENSLOOP in het kort van:      FRANK GOVERS 

In 1987 heb ik de zeevaartschool succesvol verlaten, met als toevoeging de PLUS opleiding. Van 1987 tot en met 1996 heb ik gevaren en heb in die periode de 4 strepen op de schouders verkregen. Mijn doel was om zoveel mogelijk verschillende schepen te varen, om een zo algemeen mogelijke technische achtergrond te verkrijgen.  Bulkschepen, Cruise Schip, Ro-Ro schepen, Zware Lading Schepen, Offshore schepen, en Baggerschepen. In deze perioden alle continenten mogen bevaren, behalve Antarctica en dit continent staat nog op het verlanglijstje. Qua aantal bezochte landen  is de teller op 66 gebleven.

In 1993 Mieke ontmoet, in 2003  getrouwd, geen kinderen, wel een hond. in 2007 van Den Bosch naar Middelburg verhuisd.  Mijn hobbies zijn oude autos (mercedes) en scooters (vespa's). Een relatie die ten einde is gekomen in 2011. 

Ondertussen  in 1997 aan wal gekomen, ben ik bij een bedrijf in Rotterdam begonnen (Workships Contractors) als marine technical manager voor een aantal AHTS and PSV schepen en een semi submersible, self propelled platform; De Amethyst. Gedurende mijn periode daar, werd er een ontwerp gemaakt voor meerdere "Amethyst" typen, tevens boor units. Uiteindelijk zijn er 4 units gebouwd in Zuid Korea en Amerika, dit voor de Braziliaanse Offshore business. De laatste unit was operationeel vanaf midden 2004. Gedurende deze periode was ik betrokken bij de nieuw bouw en de mobilisatie van deze 4 units, allen nog steeds operationeel in Brazil, in de Campos Basin, Voor Petrobras, door Pride (nu Ensco).

In 2005 ben ik voor een bedrijf toen nog in Breskens (Vroon) opdrachten gaan uitvoeren, voor scheeps nieuw bouw begleiding in China en Vietnam dit tot eind 2008. Per eind 2008 werd ik benaderd door oud collega's, werkzaam bij een Brazilaans bedrijf. Voor dit Braziliaanse bedrijf (Odebrecht Oil & Gas), gewerkt als construction manager, voor de nieuw bouw begeleiding, van boorschepen, werkzaam in Zuid Korea en in Brazlie.      dit project liep voor mij ten einde in Augustus 2011.

Na mijn avonturen bij die Braziliaanse Club, heb ik in September 2011, een stop ingelast. Wat meer tijd voor mezelf genomen en prive ook orde op zaken gesteld. Tenslotte gaat het leven van een Expat niet altijd over rozen. De accus weer opgeladen en al rondkijkende, benaderd voor een compleet nieuw project. En wel per Maart 2012:

       Boomer    OOG Drill-unit 

In de periode 2012 - 2017 voor een Australisch bedrijf: INPEX Australia een mooi project mogen begeleiden. Met Japanse en Franse invloeden (75% INPEX Japan en 25% TOTAL Frankrijk).  Het project was groot en complex. Voor het ICHTHYS veld in Noord West Australie. Er werden sinds 2012 en tot eind 2016, subsea installaties geplaatst en een LNG/LPG plant in Darwin gebouwd. In parallel werden er een CPF en een FPSO gebouwd, dit in Korea. De FPSO werd bij DSME gebouwd en de CPF (Central Processing Facility) bij SHI. Voor de CPF, was ik de Hull Construction Manager en wederom in Zuid Korea gestationeerd. Ook dit project weer afgerond. Vervolgens een Sabbathical genomen.

De FPSO en CPF werden medio eind 2017, naar Australie gesleept en bij 3e kwartaal 2018 zullen deze in bedrijf worden gesteld voor "" first gas"" Dan zal het gas naar het Darwin landstation gepompt worden en het condensaat naar de FPSO.

Hieronder twee animatie tekeningen van de CPF unit zoals deze nu permanent verankerd drijft in Browers Basin (Brewster & Plover Reservoir) te North West Australie.  Het is (voorlopig) de grootste semi sub met een LNG Plant aan dek. Dimensies: 110.3 x 110.3 meter (l x b), DWT 153,000T. Permanent draft 26m. ( DNV Maltese cross OI Column-Stabilized Production Unit -POSMOOR;  IACS URZ-15)

 CPF North East View  (Zuid Kant met zicht op LQ)       CPF North West View (Zicht op Zuidkant, Heli Deck)

Sindsdien freelance (marine & offshore) project manager. En ben eens wat gaan rondkijken buiten de Maritime wereld.

Vorig jaar een project afgerond in de USA / Louisiana, voor een Nederlands bedrijf  CSI in Waalwijk. Voor hen in de USA in een nieuwbouw paper production plant een transport en handling systeem op te bouwen met een veelvoud van robots, lopende banden en automatisering. Dit reduceerde het aantal mensen die in zo'n Plant werken tot 10%. Weer eens totaal wat anders en dit ook omdat het vrij rustig is in onze tak van sport.

Momenteel wederom in Zuid Korea, Yeosu-Si. Voor de assemblage en installation van Product en Blender Silos ( plastic korrels opslag) op locatie, dit bij de verschillende Koreaanse Raffinaderijen Plants. Dit in opdracht van een Nederlandse bedrijf: Jansens & Dieperink in Zaandam. Mooie, kleine en niet te lange projectjes. 

In mijn vrije tijd schrijf ik artikeltjes en 1 artikeltje is geplaatst in het SWZ Magazine van September 2020. 

Andere artikeltjes kan je vinden onder mijn linkedin profiel

Daarnaast ben ik bezig met een boek(je) met wat diepere achtergrond informatie over Daimler AG/Mercedes in de jaren 50 -60 en specifiek betreffende het type de R121, Mercedes 190SL ( een klassieke sportwagen, welke ik zelf ook rijd - zie foto boven)

Verder verdeel ik mijn vrij tijd tussen New Zealand en Zeeland. Mijn partner Rachel woont in Auckland.  Ook al verschillende keren bij Roy & Yvon op de koffie geweest in Nelson op het Zuider Eiland. Momenteel echter is het reizen vrij complex geworden. 

Met vriendeljike groet, vanuit Korea/Nederland/New Zealand

Frank Govers

Projects Manager Marine - Oil & Gas Industry

Email:  frankamg190sl@gmail.com

EEN KLEURRIJK LEVEN NA 1986

                                                                         PAUL JACOBS

Na ons examen ben ik nog een jaartje gaan   “plussen”  voor Nedlloyd, en ik ben daar blijven varen tot 1989. In dit zelfde jaar ben ik overgestapt naar de Holland Amerika Lijn.

Bij de HAL, heb ik met veel plezier gevaren en de eer gehad om van 1997 t/m 2000, twee nieuwbouw projecten voor ze te doen in Venetië. Ook daar een geweldige tijd gehad. Zeker omdat ik in die tijd mijn vrouw, Daniela heb ontmoet. In 2000 heb ik de laatste stap in mijn zeevaart carrière gemaakt en werd HWTK bij de HAL.

In 2002 besloten Daniela en ik, beide, te stoppen met varen en ons te vestigen op het vaste land. Na een verlof van een half jaartje ben ik in opleiding gegaan bij de kerncentrale in Borssele (EPZ) waar ik tot 2015 heb gewerkt.

Sinds 2015 weer terug in dienst getreden bij de Holland America Lines dit eesrt als Project Manager, voor technical projects. En sinds begin 2018 weer als HWTK aan boord van de Cruise Schepen. Was even weer een omschakeling maar weer in een vertrouwde omgeving. Momenteel is de Cruisevaart in zwaar weer terecht gekomen en liggen de schepen, "" warm stacked "" op standby totdat er weer gevaren mag worden. Ik ben nog steeds onderdeel van de bemanning bij de HAL.

Paul Jacobs     

email :PJacobs@hollandamericagroup.com          

De levensloop en wat kiekjes van CHRIS ROOS:

Na het verlaten van de Hogere Zeevaartschool heb ik eerst 2 jaar als bedrijfsingenieur gewerkt bij een verpakkingsbedrijf in Terneuzen. Dat was nogal statisch en in 1988 ben ik begonnen bij Shell Int’l. Ik meende voor een baan bij maintenance te solliciteren maar liep uiteindelijk met een contract als trainee Driller naar buiten.

Na de basisopleiding zijn we voor 6 jaar vertrokken naar Oman alwaar ik via allerlei tussenstappen uiteindelijk Drilling Supervisor ben geworden.

In Oman zijn ook onze eerste 2 dochters geboren en hebben we een heerlijke tijd gehad.

In 1995 zijn we als gezin verhuisd naar Brunei waar ik 4 jaar offshore heb gewerkt als Drilling Supervisor op Jack-ups, tenders en boorschepen.

Ook dochter nummer 3 werd hier geboren en hebben we veel gereisd in ZO Azië. Wederom een heerlijke tijd in de tropen met een hoog Club-Med gehalte.

Gezien we graag wilden dat onze kids een Nederlandstalige opleiding zouden volgen en kostschool geen optie was had ik aan Shell voorgelegd om op rotatie door te gaan en mijn familie te repatriëren. Dat kon gelukkig en na veel zoeken zijn we neergestreken in Vierlingsbeek, zoals sommigen van jullie misschien nog weten hetzelfde dorp als waar we in 1986 getrouwd zijn.

Ik heb eerst wat rondgezworven tussen meerdere locaties voor Shell: Gabon, Egypte, Houston om vervolgens neer te strijken in Nigeria; in eerste instantie offshore als sen. DSV en vervolgens naar kantoor in Lagos als Superintendent.

In 2005 kreeg ik de kans om betrokken te raken bij verschillende verbouwingen/upgrades van offshore rigs: een ½ jaar in Kaapstad en vervolgens 2 jaar in Singapore. Ook dat beviel allemaal prima en de familie kwam regelmatig eens op bezoek.

Voornamelijk gedurende deze tijd ben ik met sommige oud-blikken in contact gekomen: Gert Bussers als Surveyor voor Moduspec, Frank als projectmanager voor Frontier Drilling, via-via d’n Patriek.

Met het vooruitzicht om weer terug in het gareel te moeten binnen een strakke Shell organisatie (die upgrades waren voornamelijk een solo act…..), zwaar weer op komst binnen het bedrijf en een wel zeer aantrekkelijk aanbod van een kleine onafhankelijke oliemaatschappij heb ik in 2008 de knoop doorgehakt en na 20 jaar mijn ontslag bij Shell ingediend. Niet gemakkelijk maar achteraf wel de juiste zet: ik werk nu voor Tullow Oil (www.tullowoil.com) een van origine Ierse club met maar een paar honderd man personeel die 2 grote olievondsten hebben gedaan en hard aan de slag zijn gegaan om die in productie te nemen. Ik werk momenteel (weer op 28-28) als Drilling superintendent in Accra waar we bezig zijn om het Jubilee veld voor de kust van Ghana te ontsluiten. Een hele verandering na het toch ietwat logge Shell maar erg uitdagend: nauwelijks tijd om met je ogen te knipperen en vreselijk leuk om te doen vooral door de autonomie die we daar krijgen.

Aan het familie front: nog steeds gelukkig getrouwd met Jacqueline (yup, dezelfde als waar ik tijdens mijn zeevaartschool dagen verkering mee had!) en 3 dochters: de oudste zit ondertussen op de HTS en studeert kunst&techniek. Nummer 2 gaat deze zomer vertrekken naar Delft om Scheepsbouw te studeren en de jongste moet nog 2 jaar op het Gymnasium.

We wonen in een fijn huis op het platte land (dat was een project op zich….) en we gaan –zolang we de dames nog daartoe kunnen verleiden- zoveel mogelijk met zijn allen op vakantie.

Qua hobby’s: zeilen, tennis, motor rijden en toch ook wat roeien thuis in de kelder om mijn midlife buikje in bedwang te houden.

Lijkt me leuk om iedereen weer eens te zien tijdens een reünie en vind dan ook dat we alleen al uit nostalgische overweging in Huize Truida (als dat nog bestaat) moet overnachten!

Momenteel werken en studeren de 3 meiden in Nederland en leven Jaqueline en ik momenteel in Nederland. / Een Sabbatical genomen.

Chris Roos

Grotestraat 75

5821AC Vierlingsbeek

                   ""HUIZE TRUIDA"": (open link, click op de foto) 

LEVENSLOOP VANUIT NEW ZEALAND:   ROY NIJSSEN.

                                                                                        Kia Ora,

Heb na het beeindigen van mijn scheepswerktuigkundige opleiding de “plus” cursus gedaan en kreeg tijdens die tijd verkering met mijn “wife to be” Yvon.

Ben begonnen bij de Nedlloyd op container en Ro-Ro schepen. Helaas begon men in de verlofregeling te snijden. Daardoor ben ik van maatschappij veranderd en naar Winterport Chemical tankers gegaan. Daar een erg leuke tijd gehad en in vergelijking met de Nedlloyd veel jongere bemanningen.

Vervolgens een walbaan bij de EPZ, electriciteits centrales. Hier heb ik ook nog met Koen Bertrams en Joost Noojens gewerkt; beide kwamen van de zeevaartschool uit hetzelfde jaar maar uit een parallel klas. In ’92 werkend voor de EPZ heb ik meegeholpen aan de opstart van DEMKOLEC oftewel de KV-steg in Buggenum wat in die tijd de ‘swerelds grootste kolenvergasser was. Mijn funktie hier was HWTK en later Algemeen HWTK.

Na de opstart ’94 was het tijd voor iets nieuws en Yvon en ik besloten om te emigreren. Maakten een keuze uit de landen Canada, Australie of Nieuw Zeeland.

We kozen voor Nieuw Zeeland. We gingen er daar met een Camper eropuit en na een vakantie van 2 maanden kwamen we onderandere uit in Nelson. Daar heerst een aangenaam klimaat (met jaarlijks gemiddeld 2500 zonuren) dit en de schitterende natuur bevielen meteen en we emigreerde het volgende jaar.

We settelde in Nelson en zijn hier nu dus al 15 jaar en het bevalt nog steeds goed, zelfs Bill Gates schijnt hier nog zo nu en dan op vakantie te komen.... Yvon is gousdsmid van beroep en heeft een juwelierszaak hier in de stad. (zie ook haar website: http://www.jewelbeetle.co.nz/index.htm).

Ik heb samen met een ander Nederlander hier, een “Engineering Consultancy” bedrijf en wij zijn werkzaam op het gebied van Reliability Engineering mbv vibration analysis. ( zie website http://www.amt.co.nz/).

Ik doe zo nu en dan nog wat werk op schepen; ferries, NZ navy, vissers schepen en haven sleepboten, maar het grootste gedeelte van mijn werktijd spendeer ik op land-based installaties; zoals de hout verwerkings industrie, cold storage, MDF fabrieken en de mijn industrie.

Yvon en ik hebben 3 kinderen. Onze oudste zoon werkt bij een Auto bedrijf, de jongste zoon is begonnen aan een maritime opleiding, dit in Christchurch en opvolging in Auckland. Verder is Yvon dol op dieren. Het stikt hier dan ook van de beesten, op onze lifestyle block. (Runderen, schapen, pauwen, kippen, een geit, poezen, honden, en ontelbare possums).

In mijn vrije tijd houd ik me buiten mijn vrouw en kinderen graag bezig met mijn klassieke Renaults (Alpine, R8 gordini look-a-like & R16TS) en verder ga ik graag zeevissen, jagen, tramping en stargazing (astronomie).

OK veel groeten aan iedereen en veel plezier tijdens de reunie die ik hoogstwaarschijnlijk zal missen.

Nog een final comment m.b.t mijn grijze haren, in de onstervelijke woorden van Indiana:                 

                                                            It’s not the years it’s the milage!

Roy Nijssen, New Zealand

APPLIED MAINTENANCE TECHNOLOGY Ltd
Kaka Downs; 245 Maita Valley Rd, Nelson NZ

web page: http://www.amt.co.nz/

email: roy.nijssen@amt.co.nz                         (Yvon's jewelery shop)    

Levensloop: Rene van Dierendonck

   (Rene & Sommai)

Hallo klasgenoten,

Hier een berichtje van het “dieren-smurfje” oftewel het “externe watje”.

Ik ben een paar weken na de diploma uitreiking in 1986 als 5e (JAHA!!) WTK gaan varen bij Nedlloyd. Dit met de belofte om later te gaan plussen. (Natuurlijk hopende dat dat wel over zou waaien).

Dit was dus niet het geval en van 1992 to 1994 heb ik nog als Maritiem Officier gevaren bij Nedlloyd. Ik kijk nog steeds met plezier terug naar die tijd. Ik heb het geluk gehad op zowel de oudere als de nieuwere schepen gevaren te hebben. Heel veel op Zuid Amerika gevaren , welk een feest was voor een vrijgezel natuurlijk.

In 1994 ben ik aan de wal begonnen bij ABS (American Bureau of Shipping) als Class Surveyor voor hun kantoor in Antwerpen en later Rotterdam. Later ben ik het ISM en ISO9000/14000-gebeuren erbij gaan doen. Erg veel gedaan, gezien en gereisd in die tijd.

In deze periode is mijn toenmalige Braziliaanse vrouw naar Nederland gekomen, zijn mijn beide dochters geboren, ben ik verhuisd naar Rotterdam, getrouwd en weer gescheiden.

In 2001 ben ik begonnen als Superintendent bij het Nederlands Loodswezen in Hoek van Holland, welke het technisch beheer voert over de loodsvaartuigen en materiaal werkzaam op de Nederlandse kust. Ik kon helaas niet wennen aan de ambtenaren mentaliteit daar en het zakken-vullen van het het upper-management.

Ik ben begin 2003 begonnen als Technical Superintendent bij Atlanship. Dit is een Zwitserse rederij met een management kantoor in Rotterdam. Website: www.atlanship.eu . De schepen vervoeren allemaal braziliaans sinaasappel sap in Bulk. Dit in opdracht voor de grootste exporteur van sinaasappelsap. Inmiddels hebben we 6 schepen in beheer met nog eentje in aanbouw. Ze hebben een deadweight tussen de 12320 en 43000 DWT. Inmiddels ben ik hier Fleet Manager en ben ik verantwoordelijk voor het beheer van deze schepen en het reilen en zeilen van ons kantoor in Rotterdam.

De lading is natuurlijk prettig, geen gevaarlijk goedje. Het sap wordt in Santos, Brasil geladen en gaat dan naar dedicated terminals in Rotterdam, New York, Florida , Japan en Korea.

De lading systemen van de nieuwere schepen zijn zeer speciaal, aangezien de lading onder steriele / aseptische omstandigheden vervoerd dient te worden om bederf te voorkomen. Veel technologie is dan ook afkomstig vanuit de voedingsmiddelen industrie.

Ik ben in de zomer van 2011 (net voor de 25 jaars reunie) vertrokken bij de sinaasappel boeren van Atlanship en verkast naar Anthony Veder in Rotterdam. Anthony Veder bezit, opereert en managed gas carriers en vervoer bijna alle gassen van CO2, Ethylene, LPG, Ammoniak tot LNG.

Daar heb ik tot Januari 2015 gezeten als Manager Repair & Maintenance (in de volksmond: Chef Technische Dienst). Tijdens deze hectische periode een uitbreiding van de vloot meegemaakt van 20 naar zo'n 30 schepen. Veel nieuwbouw (China en Duitsland), veel projecten en veel "verbeter trajecten".

Dat is mij niet in de "koude kleren" gaan zitten en besloten het wat rustiger aan te gaan doen.

Daarom in 2015 bij Braemar Technical Services begonnen (voortzetting van de aloude Salvage Association) als Engineer Surveyor & Consultant. Ruim 4 prachtige jaren gehad, heel veel leuke dingen gedaan, heel veel gereisd.

Werkelijk alles gezien als Hull & Machinery Surveyor, van afgebrande car carriers in Antwerpen, membraam tank reparaties in LNG carriers in Maleisie tot een gezonken sloep in Urk tijdens filmopnames voor de film "Dunkirk".  Echter bleef het Ship Management wereldje toch trekken. Zelf zaken regelen, repareren en onderhandelen...

Daarom in Mei 2019 weer terug gegaan naar Anthony Veder waar ik nu als Vessel Manager (in de volksmond: Superintendent) zorg draag voor het wel en wee van twee 10,000 m3 LNG carriers en een 7,500 m3 Shell LNG bunker schip.

Ik heb mijn draai hier wel weer gevonden. Gewoon lekker bezig zijn met mijn bootjes en crew zonder management gez*ik.

Op het moment van dit schrijven (Okt 2020) ben ik op de werf in Klaipeda in Litouwen waar ik probeer een Chinese dame van 10 jaar door een special survey te douwen en een ballast water treatment system in te bouwen.

Ik woon al weer bijna 17 jaar samen met de Thaise, Sommai. We zorgen nu samen voor 3 meiden (2 van mij, 1 van haar) , waar we onze handen vol aan hebben in een stad als Rotterdam.

De schaarse vrije tijd / vakantie spenderen we in Thailand.

Ik hoop snel wat van jullie en de andere klasgenoten te horen !

Met vriendelijke groet,

Rene van Dierendonck

Anthony Veder

Vindt mij op Linkedin.

LEVENSLOOP van Richard Ter Weele

Hierbij een foto (heb er niet zoveel ….haha).

Na de zeevaartschool heb ik een paar jaar gevaren bij Frisian Gas Lloyd, Wijnne en Barends en Spliethoff om in 1989 als 1e machinist op een mooie grote hopperzuiger (Geopotes 15) van Volker Stevin te werken.

In dat jaar kwam aan het licht dat ik een hernia had en werd afgekeurd en kon dus niet meer werken als machinist. Hierna ben ik bij Volker Stevin ( later de HAM) als Technisch Inspecteur ( Superintendent) gaan werken en heb voor hun in diverse landen gewerkt zoals Taiwan, Hong-Kong, Bahrain, Abu Dhabi, Kuwait, Saudi Arabia, Dubai en 2 jaar in Nigeria.

Na de geboorte van mijn oudste zoon in 1995 heb ik besloten om niet meer naar het buitenland te gaan.

In 1996 ben ik als repair manager bij een scheepswerf in Antwerpen gaan werken en heb in 1997 de overstap naar Det Norske Veritas in Antwerpen gemaakt. Hier ben ik uiteindelijk Principal Surveyor geworden en al weer een aantal jaren Head of Section voor Maritime Services. Hier zit ik dus al meer dan 15 jaar naar volle tevredenheid.

Ik ben getrouwd met Rika en wij hebben 2 zonen; van 14 en 12 jaar en we wonen in Middelburg.

Groetjes

Richard

email: richard@terweele.net

website DNV: http://www.dnv.be/

LEVENSLOOP:                                          Leon van den Einden;

Mijn verhaal; Na het verlaten van de Zeevaartschool begint het allemaal in de koude winter maand van 1986. Omdat het in die tijd moeilijk was om een baan te krijgen heb ik eerst een korte reis gemaakt op een coaster van Ahlmark. Het vaargebied was Baltic en kust van Engeland. Dat was koud en ik kwam er al snel achter dat dit niet de toekomst was.

Gelukkig waren de goden mij goed gezind en waren er inmiddels weer plaatsen over bij de HAL en ben toen weer terug gekeerd op het oude stage nest. Het carribisch gebied paste mij toch beter. Heb daar een fantastische tijd gehad en besloot toch maar na het overlijden van mijn vader in 1992 het varen de rug toe te keren.

Accepteerde toen een baan bij de UNA, de toendertijd electriciteits leverancier voor Amsterdam en Utrecht, en was betrokken bij de nieuw bouw centrale aan de Hemweg 8, naast de coentunnel in Amsterdam. Na het in bedrijf stellen van de centrale kwam ik er achter dat dit toch wel een beetje statisch was en solliciteerde in 1994 bij Lloyd’s Register als surveyor.

Ben begonnen op het LR kantoor in Amsterdam en heb daar 4 interresante jaren gehad maar de weide wereld bleef trekken en aanvaarde toen een positie in Jordanie. In die tijd had je niet veel keus en ging je waar de geestelijk leiders vonden dat je nodig was. Voordat ik in Jordanie kon beginnen werd ik even omgeleid om een aanatal maanden in Bahrain bij te springen maar uiteindelijk kwam ik in Jordanie terrecht en werd ik naar Aqaba gedelegeerd. Wederom een leuke tijd met natuurlijk de Wadi Rum en Petra om de hoek. Na meer dan een jaar moest ik mijn spullen weer pakken om te assisteren in Jeddah, Saudi Arabia. Ik moet zeggen dat dit land toch niet echt mijn voorkeur had en was blij dat Rotterdam me vroeg terug te komen.

Inmiddels was het 2002 en deed zich de mogelijkheid voor om Surveyor in Charge te worden in Curacao. Met natuurlijk veel tegenzin heb ik dit toen geaccepteerd. Veel gereisd tussen de verschillende eilanden en gelukkig is toen mijn vrouw, toenmalig mijn vriendin, ook mee verhuisd naar Dushi, Curacao. Na 4 jaar eiland hoppen was er tijd voor een nieuwe uitdaging en die werd gevonden in Dalian, China. Alvorens we konden verhuizen naar China moest er eerst gehuwd worden omdat mijn vrouw anders geen verblijfsvergunning zou krijgen. Ik moest er dus toch aan geloven en we zijn in 2006 getrouwd, op Curacao.

De verhuizing verliep spoedig en we hebben een leuke maar wel, zware tijd gehad in China. Dit was net gedurende de boom en de schepen werden per dozijn besteld. Het kantoor groeide in no time van 22 mensen naar bijna 60 man, met het gross werkzaam in de nieuwbouw met alle perikkelen van dien.

Na de periode in China, en voor mijn terugkeer naar het kantoor in Rotterdam in 2009, nog voor een kortstondige periode van 8 maanden in Roemenie aan de slag geweest, dit als Marine Manager. En nu sinds mei 2009 werk ik voor LR, als Technical Performance Manager.

Inmiddels wonen we op de mooiste boulevard ter wereld, al waar het allemaal begon.

Als hobbies heb ik natuurlijk de wandelingen aan het strand, zwemmen voor de deur en fietsen samen met mijn vrouw. En mag zo nu en dan graag een potje meppen op de golf baan. Helaas niet verder gekomen dan met een handicap in de hogere regionen.

Groeten

Leon

WEA Technical Performance Manager

Rotterdam office

Tel: +31-(0)10-2248582

website:  http://www.lr.org/Default.aspx

LEVENSLOOP VAN:

                                                                                    ERIK MOURITS

Na de zeevaartschool die voor mij een hele mooie tijd was kwam er wel een soort ontgoocheling. Ik had overal gesolliciteerd maar werd nergens aangenomen. Bij de Nedlloyd had  ik niet gesolliciteerd maar die belden me of ik er wilde komen werken. Ik moest dan wel voor stuurman erbij gaan leren. Daarvoor was ik niet naar de zeevaartschool gegaan.

Afijn, om maar eens te proberen ben ik ook aan de wal gaan solliciteren en bij de tweede sollicitatie was het meteen raak. Ik ben gaan werken bij Alstom in Den Haag waar ik de aftersales (verkoop van parts en services) deed voor SACM en SSCM, Franse gas-, en dieselmotoren. Ik ben toen gelijk in Zoetermeer gaan samenwonen met Chrysthel.

Vanuit de gas-, en diesels ben ik doorgegroeid naar het grotere werk; de after sales voor de electriciteits centrales. Grote stoomturbines, General Electric gasturbines, turbo tandwielkasten en generatoren.

Toen EPON ging tenderen voor de nieuwbouw van de Eemshaven Centrale ben ik gevraagd om in het project team plaats te nemen. Hiervoor heb ik een jaar in een hotel in Parijs gewoond. We hebben de opdracht voor de centrale gekregen en parallel daar aan werd ook onze dochter Joosje geboren. Zij is nu net 18 geworden.

Wij zijn met het gezinnetje naar Parijs verhuisd en hebben daar nog 2 jaar gewoond. Ik deed in Parijs project inkoop en inkoopcoördinatie. Toen dat zo’n beetje op de rit was zijn we 800 km naar het noorden verhuisd (naar Appingedam of all places). Daar werd onze zoon Jelle geboren; “made in France, geboren in Delfzijl”. Jelle gaat nu richting de 16 jaar. Ik heb toen een jaar of 2 op de bouwlocatie gezeten voor de logistiek en bouwbegeleiding voor een aantal systemen.

Gedetacheerd zijn is best leuk, maar dan moeten ze wel werk hebben als je terug komt. Dat was niet echt het geval. Daarop ben ik precies 10 jaar nadat ik van school kwam bij Redenko B.V. (http://www.redenko.nl/) in Breda gaan werken. Daar werk ik nu nog steeds.

Ik doe daar technische verkoop van ondergrondse leidingsystemen voor stadsverwarming en koeling. Soms ook industriële leidingen en een enkele keer leidingen voor koelschepen. Dit is een leuke tak van sport. Het is een klein wereldje met niet te veel mensen die er echt verstand van hebben.

We wonen al jaren met plezier in Huijbergen, een klein dorpje bij Bergen op Zoom. Dit is lekker dicht bij Zeeland om af en toe eens een duikje te nemen en bij Seppe waar ik sinds een aantal jaar bezig ben met mijn echte jeugddroom; mijn sportvliegbrevet.

Als we met de hond in Dishoek op het strand gaan wandelen, rij ik soms uit nostalgisch oogpunt wel eens terug langs de overblijfselen van “Reservaat onze Dood” ………

Ik vind het een super initiatief om ons 25 jarig jubileum te vieren met een reünie en dat moet natuurlijk in Vlissingen gebeuren.

Erik Mourits

email: e.mourits@delamo.nl

Redenko B.V. (http://www.redenko.nl/)

LEVENSLOOP VAN:

                                                                                               FRANK ELSEN

Hierbij wat updates voor de website:

Ik ben op het moment Project manager voor Frontier Drilling. Recentelijk is Frontier Drilling overgenomen door Noble Drilling. Dit is sinds kort nu mijn nieuwe werkgever. We bouwen 2 nieuwe drill schepen, genaamd de Bully 1 en Bully 2.  De B-1 moet gereed zijn rond Sept/Oct van dit jaar. De B-2 in geplanned voor Maart 2011. Maar zoals alles in Singapore die data kunnen nog wel eens veranderen. 

Zie fotos van de 2 drillschepen, in aanbouw met een Huisman ontwerp boortoren:

               Drill ship: BULLY I                                             Drill ship: BULLY II

Mijn familie (Vrouw en 2 kinderen (van 18 and 13 ), wonen bij me in Singapore. We zijn hier sinds 2007.

Na Singapore verhuisd naar Shanghai. Daar in dienst voor Opus Drilling sinds 2012. De nieuwbouw van 4 boorschepen "Tiger" klasse.

Zie ook de verhalen van Chris en Patrick, wij zijn elkaar regelmatig tegengekomen op deze kleine wereld.

groetjes

Frank Elsen

email: FrankElsen20@hotmail.com

Shanghai

LEVENSLOOP van;               

                                                                                           MARTIN SMOLDERS

  Martin & Linda

Na de zeevaartschool heb ik nog een jaartje geplust en ben gaan varen destijds als SGO bij Nedlloyd. Later werd dit Marof.  Vele reizen all-over-the-world gemaakt en een leuke tijd gehad.

In 1989 ben ik getrouwd met Linda en wij hebben nu 2 kinderen, Robbert 14 jaar en Manon 11 jaar. Op dit moment wonen we in Zierikzee.

In december 1995 heb ik het varen vaarwel gezegd en ben gaan werken bij Lloyd’s Register. Eerst vanuit Rotterdam en later vanuit kantoor Vlissingen. Veel nieuwbouw van schepen, kranen en linkspans onder mijn hoede gehad. Ook nog een tijdje ISO, ISM en ISPS uitgevoerd.

Uiteindelijk vanaf 2005 gaan werken voor Huisman Equipment BV, ( http://www.huismanequipment.com/en ), waar ik werk als QC manager voor de algehele holding. Ben derhalve nog al veel onderweg maar maak van dichtbij iedere dag weer kennis met de allerlaatste en nieuwste technieken.

Op momenten dat ik thuis ben sla ik ook nog al eens een volleyballetje in competitieverband of anders lekker in de tuin werken of simpelweg genieten in het zonnetje of lekker eten in een goed restaurant.

Bloed kruipt waar het niet gaan kan en ben dan ook recentelijk nog op de zeevaartschool van Vlissingen geweest om samen met onze zoon, Robbert een open dag mee te maken. Hij wil de opleiding voor stuurman gaan volgen, om zo later loods te worden. Wat is de opleiding veranderd zeg. Ik zou zeggen, ga eens kijken hoe het er tegenwoordig aan toe gaat. Lijkt in de verste verte niet meer op onze opleiding.

Update: Ik heb mijn baan bij Lloyd’s Register opgezegd. Ben voor mezelf begonnen.

Allemaal hopelijk tot ziens op de reünie en hoop jullie daar allemaal te ontmoeten.

Martin Smolders

Zierikzee

Zie ook op linkedin

email: maliroma@zeelandnet.nl

LEVENSLOOP van:

                                                                                                    PAUL ZIJNEN

In 1985 de zeevaartschool verlaten en in de audio/stereo service, storing en electrotechnische reparatie sector terechtgekomen. Dit 4 jaar gedaan. Vervolgens een baan aangeboden gekregen bij de Total rafinaderij in Vlissingen. Ook daar in de storings en reparatie dienst te werkgesteld. Gedurende die periode bij Total, ben ik deels voor mezelf begonnen. Vanaf 1992, deels zelfstandig en eerst free-lance en vervolgens volledig voor mezelf.

Uit mijn eerste huwelijk heb ik een dochter Samantha (22jr) Sinds 2018 opnieuw getrouwd en gelukkig met Willeke

Vanaf 2000 mijn eigen bedrijf doorgestart: Paul Zijnen Techniek te Middelburg; ( http://www.paulzijnentechniek.nl/ ). Heb mij verder gespecialiseerd in de reparatie en verkoop van audio apparatuur, service en onderhoud van PC's, windows software, server omgevingen en systeem beheer. Daarnaast ook nog steeds in contact met de scheepvaart, als trouble shooter, voor de communicatie apparatuur aan boord van binnenvaartschepen en jachten.

Sinds 2013 een carrier switch gemaakt en in dienst gekomen bij Boskalis. Dit als Technical Manager E&I en Manager Special Projects

Paul Zijnen

Zie ook op linkedin

Email: Paul.Zijnen@gmail.com

LEVENSVERHAAL:                                   ROELANT VAN EIJK

Na Vlissingen;

Na ‘Vlissingen’ (1986) ben ik min of meer meteen naar zee gegaan, via Oceanwide. Het stagejaar bij Kahn (Jumbo Shipping) was me wel goed bevallen en er moest toch ook brood op de plank komen tenslotte.

Na een paar jaar op zee, met veel verschillende scheepstypen, maar voornamelijk RoRo, kreeg ik bij het ophalen van een sleper van de USA westkust, voor Kooren Havendiensten, een ongeluk aan boord. Hoewel het “slechts” verlies van een vingertop betrof was het lichamelijk trauma zodaning dat ik door de US coastguard van boord gehaald ben. Genezing en revalidatie duurden enkele maanden en de uitzendbaantjes waren geheel opgedroogd, om maar helemaal niet te denken aan ‘vast’ bij een reder.

Goede raad was duur, maar ik had al eens richting Shell gekeken en dus daar maar eens gesolliciteerd voor Maintenance Supervisor. Ik mocht op gesprek komen om te horen dat ze die niet nodig hadden. Oookeeeh....

Maar drilling supervisors zochten ze nog wel. Het gesprek liep toen ongeveer als volgt:

“Drilling Supervisors? Wat doen die dan?”

“Nou die doe zus en zo en interne opleiding en blababla”

“En u denkt wel dat ik dat kan”

“Ja, met uw achtergrond, opleiding en interesse lijkt me van wel”

“Nou, dan moesten we daar maar mee door”

“Schikt het u om nu meteen een tweede gesprek met meneer die-en-die te hebben?”

“Nou, als dat geen voorbereiding vereist, dan wel”

etc.    En zo is ’t gekomen!                 Ik heb destijds maar niet te diep doorgevraagd over Piper Alpha...

Eerste jaren bij Shell

Het eerste jaar bij Shell was terug in de schoolbanken, tegen gewoon salaris. Niks mis mee. Ik had een verdieping aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag en over het algemeen ‘easy life’. Veel van de collega’s waren, recht van de universiteit met plenty blabla en nog nooit en dag eerlijk werk gedaan, maar allemaal overtuigd dat ze binnen een paar jaar manager zouden zijn. Op zich ook weer een hele ervaring.

Ik stond er relaxed tegenover – ik kon immers zo weer terug naar zee, als dat weer wat aan zou trekken. En die gedachte heb ik de eerste 4-5 jaar altijd bewust in mijn achterhoofd gehad.

Na dit eerste jaar opleiding, kreeg ik een hands-on assignment als ‘assistent’ en ‘driller’ bij Deutag in Thailand, 35 dagen op/af. Hard en fysiek werk in een warm klimaat, maar een ervaring waarvan ik later (en nog), eindeloos veel professioneel plezier zou hebben. Het Thailand verhaal begon na bijna 2 jaar wel te vervelen en ik ben toen naar Den Haag gegaan om te vragen wat de plannen waren. De volgende trip kreeg ik een brief om me op die-en-die datum in Vietnam te melden om nacht drilling supervisor te worden op een boorschip.

Ik heb daar een jaar (28/28) met veel plezier gewerkt en ook weer veel geleerd. Helaas kwam dat project ten einde (geen olie/gas gevonden; plenty CO2) en ik mocht me nu melden in Aberdeen voor Shell UK.

Inmiddels had ik een huis gekocht in mijn geboortedorp, Lent, met een schuur van zo’n 500 m², om de nodige BMW’s, rijtuigen en ander speeltjes te herbergen.            De rotatie schema’s stelden me zo ook in staat om o.a. een Cobra zelf te bouwen.

Terug in Europa

Vanuit Shell Aberdeen ook daar weer offshore (14/14). In eerste instantie als Well Site Drilling Engineer, maar al snel als Drilling Supervisor.

We hadden daar een team dat in principe 3 verschillende platform rigs runden, dus een paar maanden hier, dan een paar maanden daar. Een van die productie platforms was Fulmar-A en een van mijn collega’s daar, de Productie Supervisor was...Alison Bower.

Nou en? Nou, lees maar verder.

Na 4 jaar Shell UK, ik zat net weer offshore, kreeg ik een telefoontje van personeelszak(k)en met de mededeling dat ik over 3 weken bij de NAM zou beginnen. Ze wisten nog niet welke functie, of waar (in die tijd had NAM een stuk of 3 grotere kantoren verspreid over Nederland, naast het hoofkantoor in Assen).

“OK. Maar de verhuizing....?” (ik had een company flat in Aberdeen);   “Dat hebben we al geregeld. Ze komen pakken op xx datum”.   “Oh.....”

In Nederland

En zo terug in Nederland. Inmiddels had ik ‘stevige kennis aan’ Alison, die ook aan een andere baan toe was.

Bij de NAM kwam ik in Schoonebeek terecht, als Locatie Manager & Hoofd Well Control Training. De NAM had (heeft) hier een klein schooltje (SimWell) met een echte boortoren boven een put van 1500 mtr. Hier kan allerhande praktijktraining worden gedaan. En dat moest ik dus maar gaan runnen. Helaas had mijn voorganger z’n biezen al gepakt, dus de ‘learning-curve’ was ongeveer 89 graden!

Ook was het wonen in Lent natuurlijk niet echt handig voor Schoonebeek. Dus nieuwe baan EN op zoek naar huis, met land voor paarden, grote schuur voor auto’s en de wensen die Alison natuurlijk had, bij potentieel verhuizen naar Nederland. Want het werd wel erg serieus allemaal.  

Na veel zoeken, wikken & wegen, vonden we een boerderij in Buinen, die in ‘originele’ staat was (lees: serieuze verbouwing nodig) maar aan de meeste eisen voldeed. En bovendien een super-ligging had (ik overdrijf niet: vraag maar aan diegenen die geweest zijn).

Overigens, Alison had al eerder een andere baan gekregen, gelukkig ook weer offshore, zodat ze in de ‘af periode’ overkwam naar Nederland.

We schrijven nu 1996.

En Alison had een ‘cross-posting’ gekregen naar de NAM in Assen.

De volgende 4 jaar besteedden we elke vrije minuut aan de verbouwing (eerste 1-1/2 jaar vanuit nabij gelegen huurhuis). Toen al het ‘grote’ werk gedaan was en de systemen allemaal geinstalleerd waren en werkten, trokken we erin. Inmiddels waren we ook bezig met trouwplannen en op 22-08-1998 gaven we elkaar het ja-woord in Borger.

Natuurlijk met eigen koets en eigen paard!

Uiteindelijk heb ik 4 jaar de SimWell gerund, met heel veel plezier, maar toch ook weer tijd voor een verandering.

Terug in de internationale stroom

Van de Simwell ging ik commuten in Den Haag. Daar deden we een project voor de herontwikkeling van 2 oude olievelden offshore Iran.

De voorbereidingen duurden (nog) ongeveer een jaar. Ondanks dat ‘maandag heen, vrijdag terug’ een slopend schema was, ook voor het thuisfront, was het werk erg leuk (en erg druk). De rijping van het project had als gevolg dat we met het hele zootje overgingen naar Dubai. Helaas had ik daar niet zo’n plezier (o.a. Alison thuis, nog steeds werkend voor NAM), door een heel andere sfeer met de vele nieuwe collega’s; kortom, time to move on!

En zo gezegd, zo gedaan. Ik m’n biezen gepakt, maar ‘Den Haag’ wilde me graag houden. Of ik maar in Nigeria wilde solliciteren. OK. Dus naar Nigeria.

En ik ga daar niets meer over vertellen dan dat ik daar 4 jaar met veel plezier heb gewerkt (28/28). Ik heb er vanalles gedaan, maar nooit waarvoor ik oorspronkelijk gesolliciteerd had.

Het is zo, dat wat je hoort over Nigeria waarschijnlijk waar is: bij wat je daar meemaakt hoef je niets meer te verzinnen!

In die tijd (2002) werd ook onze eerste geboren – ik was gelukkig thuis: een pracht van een meid, Sophie en later in 2004 onze tweede ‘wolk’, Marie. En ook voor haar geboorte was ik gelukkig weer thuis.

Ondertussen had Shell weer een en ander gereorganiseerd, maar Alison had nog steeds een goede baan, die ze vanuit Assen kon doen. En dat is tot op de dag van vandaag (2010) nog steeds een feit.

Heading east 

…get back, get back, get back to the USSR.....   (Wie herinnert zich deze Beatles hit niet?)

Afijn, na Nigeria was Rusland (Sakhalin) aan de beurt.      

Maar niet voor eerst, nog een tussenstop in Z Korea. Shell was een paar platforms voor Sakhalin (Russisch eiland dat boven japan ligt – staat niet eens op alle wereldkaarten!) aan het bouwen, bij Samsung, en ik maakte deel uit van het “Drilling Readiness Team” – een 3-man band die moest zorgen dat we straks ook zouden boren als we “op de knop ‘boren’” zouden drukken.

Nou er is veel gebeurt, maar dat dus niet.

Deel van de job was na het DRT, als snr Drilling Supervisor het drilling package opstarten en de eerste putten boren. De realiteit was, na offshore installatie, de engineering afmaken, volledige commissiong doen en DAN gaan boren.

Het was een hele leerzame, interessante en vaak leuke periode, maar met een volledig chronisch gebrek aan nachtrust. 6 uur was een lange nacht; dat noemden we uitslapen!   Ook daar weer een 28/28 rotatie, maar de ommelandse reis naar/van het platform nam 3 dagen in beslag. Dus 34 weg, 22 thuis..... Verre van ideaal voor de relatie, zeker op termijn. Maar ook dat weer overleefd!

Midden Oosten...

Klinkt goed. Maar niet in landen waar er gezijk is!   Nou dan wordt het lijstje natuurlijk ERG kort.

Gelukkig heeft Shell al sinds jaar en dag grote activiteiten in Oman en sinds Juli 2009 ben ik dan ook een woestijnrat als Field Superintendent, ook weer op 28/28 basis!  Ik zit hier in veel rustiger vaarwater en dat bevalt tot nu toe prima. En Oman is een super mooi, stabiel, tolerant land.

Het gezin

Alison werkt ook nog steeds voor Shell in een internationaal global virtueel maintenance team.

Sophie en Marie zitten op de Montessori basisschool in Borger. Ze zijn beide ook behoorlijk technisch, mogen graag bij mij in de werkplaats ‘helpen’ of op de trekker (stoom- of diesel-) meerijden/sturen en met een rotatieschema heb je daar ook wel tijd voor.  Nou, en zo prutsen we maar wat aan...

En qua hobbies?

Er staan nog steeds (oudere) BMW’s bij de deur, rijtuigen in de schuur en...een stoomtrekker. Je begrijpt het al: Alison is een engel!

Ik kocht mijn eerste modelstoom machine toen ik een jaar of 11 was en ben blijven verzamelen. Rond 1990 kwam de wens om een ‘echte’ te hebben, maar ik vond ze toen veel te duur. Inmiddels 10 x duurder heb ik in 2004 een project ondernomen om zelf te (laten) bouwen, eventueel ook voor anderen. Dus wat ontwerp werk gedaan, een ‘partner’ gezocht (in Zuid Afrika gevonden – waar zouden we zijn zonder internet?) en een laten bouwen. Kijk eens op mijn website (  

http://www.savage-engineers-ltd.com/ ). Of bestel er gewoon een!  ;-).

Mijn gegevens:

Roelant van Eijk

Hoofdstraat 35

9528 PB  Buinen

0651 359677

randavaneijk@hotmail.com

http://www.savage-engineers-ltd.com/

                                                        LEVENSLOOP van BENNO (Bo)  JANSEN

Na de zeevaartschool ben ik bij Nedlloyd gaan varen. Bij aanname kreeg je de verplichting om de 3^e rang van stuurman erbij te halen. Uiteindelijk is me dat na 7 jaar gelukt! Na 1 reis als MO had ik het wel gezien en heb toen werk aan de wal gezocht.

Bij Thomassen International BV in Rheden kon ik  aan de slag als test engineer op de proefstand van gasturbines. Thomassen maakte in licentie van GE zgn. heavy duty gasturbines.

In 1999 werd de afdeling opgedoekt en werd er dringend geadviseerd naar ander werk om te zien.

Ik heb toen ca. 2 maanden lesgegeven op een ROC in Nijmegen. Dat dit werk mij niet echt op het lijf was geschreven, werd me in korte tijd duidelijk.

Gelukkig kon ik aansluitend bij Stork Wartsila Diesel in Zwolle aan de slag, bij de afdeling Technology. Mijn taak daar bestond uit het testen van nieuwe systemen/onderdelen op de W26 en W38 dieselmotoren en W20 gasmotoren.

Het werk beviel me prima, totdat op een regenachtige november ochtend in 2001 een slecht Engels sprekende Fin ons duidelijk maakte dat de fabriek dichtging.

Bij het kortsluitlaboratorium van KEMA zochten ze een chef van de Technische dienst. Ik werd aangenomen en werk daar nu alweer 8 jaar.

In 1987 heb ik Mia leren kennen ; in 1992 zijn we getrouwd. Toen ik bij Thomassen ging werken zijn we in Rheden gaan wonen. Tot op heden wonen we daar met veel plezier, samen met onze dochter Aafke van 15 en zoon Tim van 14  en hond Yoep.

Verder breng ik de tijd door met het in de vaart houden van 2 oldtimer Landrovers en een roestige Mini.

Benno Jansen

email: m.jansen-yma@kpnplanet.nl

ZEER GEVARIEERDE LEVENSLOOP VAN                                             HAN UENK

Heel kort: Woont in Nijmegen is  getrouwd met Carin en heeft  drie kinderen: Imke (1996), Mathijs (1998) en Jonne (2000)

Hoe kom je daar? Nou als volgt:

Na de zeevaartschool heb ik een andere weg gevolgd dan de meeste klasgenoten. Geen grote vaart of off-shore, maar verder leren. Aan de Universiteit Twente, heb ik Thermische werktuigbouwkunde gedaan. Dat was erg leuk om te doen.

Ten opzichte van de zeevaartschool heel veel vrijheid om zelf te kiezen of je de college’s volgt en wanneer je de tentamens maakt. Als je de vakken maar binnen de tijdlimiet haalt. Naast de studie geroeid en in een studentenbestuur gezeten.

Een prima tijd gehad en Carin ontmoet. In 1992 was het uiteindelijk toch echt tijd om te gaan werken. Bij Krachtwerktiuigen in Amersfoort begonnen met het uitvoeren van emissiemetingen aan allerlei installaties, maar met name stoomketels en gasturbines.

Na de geboorte van Imke werd Amersfoort toch wel ver vanuit Nijmegen en in Oss bij adviesbureau Doomernik gaan werken. Bedrijven energie- en waterbesparingsadviezen gegeven. Productieprocessen, in vooral de voedingsmiddelenindustrie, doorgelicht en de warmte- en koudevoorziening bekeken. Energie was voor de bedrijven nog geen belangrijk onderwerp, maar voor de overheid al wel en deze subsidieerde deze onderzoeken.

Vanuit de Doomernik vertrokken naar Wijdeven , Sutmuller en partners in Geldermalsen. Dat was geen succes. En via via in 1999 bij een autoverzekeraar terecht gekomen als risicoanalist. Kijken welke klanten in welke auto’s schade veroorzaken en hoeveel premie er betaald moet worden. Een totaal andere wereld waar veel geld, ten opzichte van de advieswereld, in om gaat.

In 2007 de overstap gemaakt naar het moederbedrijf, maar toch uiteindelijk in 2009 weer teruggegaan naar het energieadvies. SunSolutions ondersteunt klanten bij het verkrijgen van inzicht in het energieverbruik en het bereiken van energiebesparing. (Hoewel ik mij voor een klant met name bezig hou met de kostprijs van restwarmte uit warmte-kracht installaties.) Via deze website is het ook gelukt me te vinden.

Naast werk en gezin blijft er niet veel tijd over, maar die wordt onder ander besteed aan te rijdend houden van de Triumph TR6 (die sinds de verhuizing in 2007 in de garage naast het huis staat) en de BMW K75C (slechts 2 wielen en volgend jaar klassiek). Met name de Triumph vraagt ‘aandacht’, hoewel de BMW door zijn ouderdom ook om groot onderhoud begint te vragen. (hard geworden oliekeeringen)

vriendelijke groet

Han Uenk

website:  http://www.sunsolutions.nl/home

                                        REIN VAN MANEN

Dat is lang geleden dat we elkaar hebben gesproken. Zoals je vast gemerkt hebt was ik niet aanwezig op de reunie. Ik zat op mijn werk, en nu weer. Ik had slechts 17 dagen van mijn vrijheid mogen genieten ivm met een nieuwe werk / verlof schema. Plus het feit dat mijn project versleept werd naar India voor een ander tussentijds project. We leggen nml pijpen op dezeebodem. Ik heb een mooie periode voor Leighton Offshore gewerkt

www.Leightonint.com. En dan de Eclipse, daar ben ik de HWTK en het bevalt me goed, al is het een bak zonder voortstuwing.

                                      LEIGHTON ECLIPSE

Ik woon in Polen en we verdelen onze tijd tussen Polen – Nederland en mijn werk. Tevens ben ik bezig van provider te veranderen en dan is zo’n gmail account wel handig. Ik hoop dat jullie in elk geval een leuke reunie hebt gehad, en hoop nog wat van jullie te horen.

Ik heb met plezier de site bekeken, en ben tot de ontdekking gekomen dat ik een aantal van mijn oude klasgenoten niet had herkend.

Wel grappig om te lezen date en aantal toch via hun verschillende werkgevers vaak met alkaar in contact kwamen. Het blijft een klein wereldje. Zelf kwam ik Patrick Kok nog tegen op de Amethyst, en heb ik de sleepboot van Goliath waar hij op gevaren heeft nog opgehaald uit Curacao. Richard ter Weele kwam ik in Terneuzen tegen toen hij een survey kwam doen op de Assi Scanlink.

Ik zal zodra ik tijd heb, en die zal ik moeten maken, een korte levensloop schrijven van wat ik al die jaren heb gedaan en dat was nog al gevarieerd. Ik moet ook nog wel ergens een foto hebben waar ik niet al te absurd op sta, dus dat komt wel goed.

Zie zomaar een filmpje met informatie over offshore pipe lay. (pijpleggen). - bijgevoegd door de website beheerder -.

Na mijn peiode bij Leighton; werk en vaar ik nu bij Telford Offshore

Met vriendelijke groet,

Rein H. van Manen.

Chief Engineer 

Email:    reinvanmanen@gmail.com

website: https://telfordoffshore.com/

Kijk ook op LINKEDIN, vrijwel ieder van ons heeft daar ook een profiel. Velen hebben nog een link met de Maritime en Offshore wereld. Anderen zijn in een hele andere tak van sport terrecht gekomen. 

12 van ons, zijn regelmatig nog werkzaam in het buitenland, waarbij een aantal daar weer van ook daar wonen.  5 van ons wonen in de Provincie Zeeland, waar het allemaal is begonnen.